(Plaatje van de Week wekelijks via de mail ontvangen: mail@bertvandermeij.nl)
____________________________________
Zee 3
Vorige week schreef ik over hoe ik een zeegezicht maakte voor op een groene muur.
Maar daarmee was de kous voor mij nog niet af.
Want boven die groene muur maakte het plafond een vreemde knik, en daar wilde ik nog wat mee.
Ik vroeg de opdrachtgeefster of ze een mooie zin kende die over de zee ging.
Binnen een dag kreeg ik een prachtig regeltje uit een gedicht van Toon Hermans terug:
Want boven die groene muur maakte het plafond een vreemde knik, en daar wilde ik nog wat mee.
Ik vroeg de opdrachtgeefster of ze een mooie zin kende die over de zee ging.
Binnen een dag kreeg ik een prachtig regeltje uit een gedicht van Toon Hermans terug:
Ik printte hem uit en plakte hem levensgroot op de muur boven die knik:
Met carbon eronder iedere letter overtrekken en dan met een kwastje de boel heel voorzichtig invullen met verf...
Monnikenwerk !
En al helemaal omdat ik vergeten was dat die muur gegranold was !
Maar het begin was er, en na vele uren, halfscheel en met een dubbele nekhernia, wat er ook het eind:
Monnikenwerk !
En al helemaal omdat ik vergeten was dat die muur gegranold was !
Maar het begin was er, en na vele uren, halfscheel en met een dubbele nekhernia, wat er ook het eind:
Vorige keer schreef ik over hoe ik de opdracht kreeg om een schilderij van de zee te maken.
Composite met wit, groen, roze en op drie plekken blauw...
___________________________
___________________________
Zee 2
Vorige keer schreef ik over hoe ik de opdracht kreeg om een schilderij van de zee te maken.
Op mijn vraag aan de opdrachtgeefster of ze een specifieke zee in gedachten had, antwoordde ze: 'als de zee lichter is dan de lucht'...
Nou... dat blijkt maar heel zelden, dus was het veel kijken en lang wachten voordat dat verschijnsel zich voordeed.
Wat me ondertussen wel duidelijk was geworden, was dat ik dit schilderij wilde laten resoneren, of is het spiegelen, misschien echoën, met het eerste schilderij, het schilderij aan de tegenoverliggende wand. Dus ook vierkant en dus ook scheefhangend.
ik zette m'n schildersezel in de juiste stand en toog aan het werk:
ik zette m'n schildersezel in de juiste stand en toog aan het werk:
Eenmaal droog verhuisde ik het doek naar de opdrachtgeefster en samen met mijn bevallige assistente hing ze het op.
Een mooi mazzeltje dat zich voordeed was dat als je de kamer binnenkomt,
de dikke witte olieverf extra oplicht op de plek waar de zee het sterkst de lucht weerspiegelt.
de dikke witte olieverf extra oplicht op de plek waar de zee het sterkst de lucht weerspiegelt.
Het was tijd voor de het tweede deel van dit project...
Wordt vervolgd...
_____________________________________
Zee
Een tijdje terug mocht ik een 'schilderij op maat' maken.
Dat vind ik fantastisch, omdat je dan rond mag lopen in de ruimte waar het schilderij gaat hangen en na mag denken over waar, hoe groot of klein, wat voor kleur en wat voor schildering die ruimte nodig heeft.
Eigenlijk is zo'n hele kamer dan je schildersdoek...
Dat vind ik fantastisch, omdat je dan rond mag lopen in de ruimte waar het schilderij gaat hangen en na mag denken over waar, hoe groot of klein, wat voor kleur en wat voor schildering die ruimte nodig heeft.
Eigenlijk is zo'n hele kamer dan je schildersdoek...
Ik maakte bovenstaand schilderij en vond het reuze spannend of het de opdrachtgeefster ging bevallen, door de tijd heen.
Ik bedoel, ik ben weken met zo'n schilderij in de weer: eerst nadenken, dan schetsen in m'n hoofd, dan schetsen in het echt, doek kopen, schilderen...
En zo'n opdrachtgeefster krijgt het patsboem aan de muur gehangen en zal er dan eerst aan moeten wennen.
En wat ze er dan uiteindelijk van gaat vinden is dan maar de vraag...
Ik bedoel, ik ben weken met zo'n schilderij in de weer: eerst nadenken, dan schetsen in m'n hoofd, dan schetsen in het echt, doek kopen, schilderen...
En zo'n opdrachtgeefster krijgt het patsboem aan de muur gehangen en zal er dan eerst aan moeten wennen.
En wat ze er dan uiteindelijk van gaat vinden is dan maar de vraag...
Onlangs werd die vraag beantwoord, toen ik de opdracht kreeg om ook voor de tegenoverliggende wand een schilderij te maken:
Op mijn vraag of ze een specifiek onderwerp in gedachten had, antwoordde ze: 'de zee'.
Nu had ik dat antwoord ook al eens eerder gekregen van een andere opdrachtgever en ik had er toen niet op doorgevraagd.
Toen het moment toendertijd daar was (en un momento dado) om aan het schilderen te slaan had ik geen zin om na te vragen over wat voor zee we het hier eigenlijk hadden...
Nu had ik dat antwoord ook al eens eerder gekregen van een andere opdrachtgever en ik had er toen niet op doorgevraagd.
Toen het moment toendertijd daar was (en un momento dado) om aan het schilderen te slaan had ik geen zin om na te vragen over wat voor zee we het hier eigenlijk hadden...
Deze mocht blijven, maar ik wist ook, of dacht althans te weten, dat dit een veel donkerder/duisterder zee was dan de opdrachtgever bedoeld had... Tom Waits zeg maar...
Ik pakte gauw een nieuw doek en schilderde een zonniger versie:
Ja, dit was 'm, dacht ik... zonniger en zomerser kon ik het niet maken... klaar was Kees en Bert...
Maar... ergens knaagde het ook een beetje...
Die Tom Waits had een hoge mate van abstractie, die met dat meisje een hoge mate van anekdotie, als ik dat zo mag zeggen...
Zou ik ook een zomerse versie van die Tom Waits kunnen maken, vroeg ik me af...
Die Tom Waits had een hoge mate van abstractie, die met dat meisje een hoge mate van anekdotie, als ik dat zo mag zeggen...
Zou ik ook een zomerse versie van die Tom Waits kunnen maken, vroeg ik me af...
Had ik daar nou net nog een derde doek van dezelfde afmeting deur staan ?
Uiteindelijk heb ik ze alledrie aan de opdrachtgever voorgelegd, met grote verwarring tot gevolg.
Hij, of beter: ze, vielen inderdaad direct voor het meisje, maar kochten later ook de zonnige Tom Waits...
En de donkere Waits hangt nu al een aantal jaren boven onze eettafel.
Hij, of beter: ze, vielen inderdaad direct voor het meisje, maar kochten later ook de zonnige Tom Waits...
En de donkere Waits hangt nu al een aantal jaren boven onze eettafel.
Op mijn vraag of ze een specifiek onderwerp in gedachten had, antwoordde ze: 'de zee'.
En dit keer vroeg ik wel door over wat voor zee ze in gedachten had...
En dit keer vroeg ik wel door over wat voor zee ze in gedachten had...
Wordt vervolgd...
_____________________________________
Siddernacht 4
Vorige keer schreef ik over het maken van illustraties voor het schimmen-en-schaduwboek Siddernacht van Cis Meijer.
En over de wijzigingen die zich tijdens het maakproces voordoen:
Andere wijzigingen zijn veel subtieler... zoals het iets ouder maken van een van de personages:
En, tenslotte, na de eerste correctieronde: de merknamen.
De uitgever stelt dan altijd voor om ze door de vormgever te laten blurren...
Waarschijnlijk weten ze wat voor effect dat woord op me heeft en glimlachen ze stil en tevreden als ik dan voorstel om ze allemaal te vervangen door niet bestaande namen en logo's:
De uitgever stelt dan altijd voor om ze door de vormgever te laten blurren...
Waarschijnlijk weten ze wat voor effect dat woord op me heeft en glimlachen ze stil en tevreden als ik dan voorstel om ze allemaal te vervangen door niet bestaande namen en logo's:
Nu in de boekhandel en anders daar of elders te bestellen:
_____________________________________
Siddernacht 3
Vorige keer schreef ik over hoe ik een illustratie van de hoofdpersoon, kijkend door de ruit van een tourbus, maakte voor het schimmen-en-schaduwboek Siddernacht van Cis Meijer.
Een andere illustratie wilde ik maken bij een scène waarin een man te paard door een schim het moeras wordt ingelokt om daar vervolgens in weg te zakken:
Voor die ruiter en die schim loop ik dan naar buiten, maak een paar foto's en loop weer naar binnen:
Met een beetje paard en bos erbij, begint het er dan al aardig op te lijken:
Maar die schim ?... die ontstond deze keer wel heel vreemd:
Eind goed, al goed... voor de illustrator, niet voor die knakker en dat paard natuurlijk...
Wordt vervolgd...
_____________________________________
Siddernacht 2
Vorige keer schreef ik over hoe ik een omslag maakte voor het schimmen-en-schaduwboek Siddernacht van Cis Meijer.
Vervolgens las ik het verhaal opnieuw en maakte minieme schetsjes van waar- en welke illustraties ik wilde maken:
Vervolgens las ik het verhaal opnieuw en maakte minieme schetsjes van waar- en welke illustraties ik wilde maken:
In één van de scène's zitten de jongeren nog in de tourbus die ze naar het zomerkamp op de Veluwe brengt.
De hoofdpersoon zit mijmerend naar buiten te kijken, naar het langstrekkende, wat geheimzinnige bos...
De hoofdpersoon zit mijmerend naar buiten te kijken, naar het langstrekkende, wat geheimzinnige bos...
Omdat ik ook in dit boek met een mix van foto's en tekeningen wilde werken, moest ik op zoek naar een fotomodel...
Vroeger was mijn zoon dat, maar die is onderhand twintig en ook geen meisje, dus dat ging hem niet worden...
Maar had ik vorig jaar niet de kinderen van een bestuurslid van het Natuurcentrum gefotografeerd voor een folder ?
Opnieuw wilden de twee zich onderwerpen aan al m'n idiote aanwijzingen ('kun je nog meer achteruitdeinzen', 'en nu met een andere trui', 'en nu met een paardestaart', 'en nog harder gillend'), en had ik bij thuiskomst een mooie serie basismateriaal voor het betere knip- en plakwerk:
Vroeger was mijn zoon dat, maar die is onderhand twintig en ook geen meisje, dus dat ging hem niet worden...
Maar had ik vorig jaar niet de kinderen van een bestuurslid van het Natuurcentrum gefotografeerd voor een folder ?
Opnieuw wilden de twee zich onderwerpen aan al m'n idiote aanwijzingen ('kun je nog meer achteruitdeinzen', 'en nu met een andere trui', 'en nu met een paardestaart', 'en nog harder gillend'), en had ik bij thuiskomst een mooie serie basismateriaal voor het betere knip- en plakwerk:
Ik plakte de dochter in m'n schets:
Met daarachter het interieur van een tourbus:
En toen kon ik er niet meer om heen... die weerspiegeling... hoe moest ik dat nou voor elkaar krijgen ?
Nooit eerder gedaan, dus zocht ik een bossilhouet op en plakte ik dat botweg boven op het plaatje:
Nooit eerder gedaan, dus zocht ik een bossilhouet op en plakte ik dat botweg boven op het plaatje:
Dat leek nergens naar, maar... eens zien hoe het er in diapositief uitziet:
Chips, dat is 'm ook niet...
Maar wacht, wat nu als ik dat trucje niet met de bomen uithaal, maar met de lucht !
Maar wacht, wat nu als ik dat trucje niet met de bomen uithaal, maar met de lucht !
Bingo !
One down, nineteen to go...
Wordt vervolgd...
_____________________________________
Siddernacht
Ik heb onderhand zes boeken van Els Rooijers voor uitgeverij Zwijsen mogen illustreren.
Drie gingen over freerunners, dat was een feest om te doen, want scène's vol actie en gekke gadgets...
Drie gingen over voetbal, lastiger om te illustreren, want wel actie, maar veelal binnen de beperking van het voetbalveld, en geen gadgets...
Drie gingen over freerunners, dat was een feest om te doen, want scène's vol actie en gekke gadgets...
Drie gingen over voetbal, lastiger om te illustreren, want wel actie, maar veelal binnen de beperking van het voetbalveld, en geen gadgets...
Onlangs vroeg Zwijsen me opnieuw een boek te illustreren... van een andere schrijfster, en... vrijwel zonder actie, zeker zonder gadgets, maar wel met heel veel sfeer...
Nu ben ik iemand die helemaal niet van uitdagingen houdt, maar dit vond ik wel een aantrekkelijke...
Ik las het verhaal, over een groep jongeren die op zomerkamp gaan naar een donker bos op de Veluwe, vol met nachtelijke uitjes, die op hun beurt weer vol zaten met modder, schimmen en schaduwen...
Dat vroeg om een andere benadering dan bij de eerdere zes boekjes.
Kon ik daar altijd een van de personages in de illustratie centraal stellen, in één of andere penibele situatie, bij dit verhaal zou dat niet gaan lukken...
Niet de personages, maar de sfeer zou hier centraal moeten staan...
Schimmen en schaduwen...
Nu ben ik iemand die helemaal niet van uitdagingen houdt, maar dit vond ik wel een aantrekkelijke...
Ik las het verhaal, over een groep jongeren die op zomerkamp gaan naar een donker bos op de Veluwe, vol met nachtelijke uitjes, die op hun beurt weer vol zaten met modder, schimmen en schaduwen...
Dat vroeg om een andere benadering dan bij de eerdere zes boekjes.
Kon ik daar altijd een van de personages in de illustratie centraal stellen, in één of andere penibele situatie, bij dit verhaal zou dat niet gaan lukken...
Niet de personages, maar de sfeer zou hier centraal moeten staan...
Schimmen en schaduwen...
Ik maakte een schets voor de omslag:
Die plas deed me ergens aan denken, iets uit mijn, of ons collectieve geheugen: Escher !
Die prachtige kleurenets van hem, waarin hij zowel de grond/plas als
de weerspiegeling van iets buiten het plaatje van grond/plas laat zien.
Ik besloot zijn afbeelding, bijna als een soort hommage, in mijn illustratie mee te nemen:
de weerspiegeling van iets buiten het plaatje van grond/plas laat zien.
Ik besloot zijn afbeelding, bijna als een soort hommage, in mijn illustratie mee te nemen:
Schim erbij, titel, naam en logo's erbij, en klaar was Kees, Bert in dit geval:
Afgekeurd...
'Zeer sfeervol plaatje, mooi gedaan, maar geen coverillustratie voor de basisschoolleeftijd'
Dan pak ik altijd even mijn fiets, doe wat boodschappen in het dorp,
fluit een of ander liedje, kijk naar een vogel hier, vogeltje daar...
om bij thuiskomst met een enigzins frisse blik opnieuw te beginnen:
fluit een of ander liedje, kijk naar een vogel hier, vogeltje daar...
om bij thuiskomst met een enigzins frisse blik opnieuw te beginnen:
Goedgekeurd !
Tijd om aan de illustraties voor binnen die omslag te beginnen !
Wordt vervolgd...
____________________________________
Karels Kappie College 2
Als een van de vele deelnemers aan het Warm Winter Fest afgelopen vrijdagavond in het Natuurcentrum m'n Karels Kappie College mogen geven...
Naar die foto (van Wim Wobbes) kijkend, weet ik het zo te zien ook niet helemaal...
En dat was ook zo.
Ik had een vermoeden van waar Kappie woont, maar wist bijvoorbeeld niet hoe z'n vrouw heet.
Door de vele opmerkingen van de bezoekers weet ik nu veel meer, en daar ben ik reuze blij mee.
Maar het allergrootste en voor mij onverwachte cadeau was de lach.
Want ik maak al bijna twintig jaar wekelijks de grapjes, zittend aan m'n tekentafel, in m'n eentje.
Op Leendert na, die iedere week de tekst van het Nederlands naar het Katwijks dialect omzet, dus vrijwel zonder respons.
Gelukkig krijg ik zo nu en dan een smiley van de redactie van De Katwijksche Post, zo nu en dan een compliment van iemand die ik op straat tegenkom.
'Gelukkig', denk ik dan, 'er zit nog iemand in de zaal'.
En dat was ook zo.
Ik had een vermoeden van waar Kappie woont, maar wist bijvoorbeeld niet hoe z'n vrouw heet.
Door de vele opmerkingen van de bezoekers weet ik nu veel meer, en daar ben ik reuze blij mee.
Maar het allergrootste en voor mij onverwachte cadeau was de lach.
Want ik maak al bijna twintig jaar wekelijks de grapjes, zittend aan m'n tekentafel, in m'n eentje.
Op Leendert na, die iedere week de tekst van het Nederlands naar het Katwijks dialect omzet, dus vrijwel zonder respons.
Gelukkig krijg ik zo nu en dan een smiley van de redactie van De Katwijksche Post, zo nu en dan een compliment van iemand die ik op straat tegenkom.
'Gelukkig', denk ik dan, 'er zit nog iemand in de zaal'.
Vrijdagavond had ik drie keer een zaaltje vol en liet ik als illustraties bij m'n zoektocht vele Kappiecartoons zien.
Dan was het telkens even stil (vond ik in het begin een beetje verontrustend, totdat ik begreep dat de bezoekers aan het kijken/lezen waren), en dan volgde er regelmatig een gulle, een enkele keer zelfs daverende lach...
Dan was het telkens even stil (vond ik in het begin een beetje verontrustend, totdat ik begreep dat de bezoekers aan het kijken/lezen waren), en dan volgde er regelmatig een gulle, een enkele keer zelfs daverende lach...
Dit is dus wat een grappenmaker op een toneel mee mag maken.
Wat een feest, wat een cadeau.
Wat een feest, wat een cadeau.
Aan alle gulle lachers: dank !
Bert
____________________________________
____________________________________
Karels Kappie College
Druk bezig met het in elkaar zetten van Karels Kappie College...
Aanstaande vrijdag, 18 januari, barst om 19.30 uur het Warm Winter Fest 2019 los.
Een bonte verzameling van een dertigtal optredens op een twintigtal verschillende locaties in het hartje van Katwijk aan Zee.
Muziek, installaties, theater, lezingen en weet ik wat... in kerken, café's, restaurants, een vuurtoren, een kapsalon en een natuurcentrum.
Vrije entree op al die verschillende plekken en tijden.
Kijk voor meer informatie en tijdschema vooral op www.warmwinterfest.nl
Een bonte verzameling van een dertigtal optredens op een twintigtal verschillende locaties in het hartje van Katwijk aan Zee.
Muziek, installaties, theater, lezingen en weet ik wat... in kerken, café's, restaurants, een vuurtoren, een kapsalon en een natuurcentrum.
Vrije entree op al die verschillende plekken en tijden.
Kijk voor meer informatie en tijdschema vooral op www.warmwinterfest.nl
En mocht je meer willen weten of denken te weten over Kappie en zijn omgeving - waar woont ie, hoe heet zijn vrouw, heeft ie eigenlijk kinderen en wat is zijn favoriete voetbalclub - schuif dan vooral aan in het Natuurcentrum aan de Boulevard, hoek Voorstraat, tegenover Hotel Noordzee.
Drie colleges van twintig minuten, om 19.45, 20.55 en 22.05 !
Drie colleges van twintig minuten, om 19.45, 20.55 en 22.05 !
Tot dan dan !
____________________________________
____________________________________
Politicus van het jaar
Eind vorig jaar vroeg De Katwijksche Post me om twee originele, met de hand ingekleurde en ingelijste Kappies te maken.
Beiden voor de Politicus van het Jaar, eentje gekozen door een vakjury, eentje gekozen door het publiek.
Beiden voor de Politicus van het Jaar, eentje gekozen door een vakjury, eentje gekozen door het publiek.
Normaliter krijg ik een heel lijstje met onderwerpen voor m'n wekelijkse Kappiecartoon, waaruit ik vrijelijk mag kiezen...
Dit keer voelde ik de bui al hangen: één onderwerp, en dan ook nog eens over de beste politicus, en dat zou wel eens een hele brave politicus kunnen zijn.
Niet eentje die schokkende uitspraken doet onder het laten van welluidende winden.
Ik vroeg om uitvoerige informatie over beide slachtoffers... en ja hoor: 'rustig', 'duidelijk', 'kennis van feiten', 'gedreven','ambitieus'...
Wat moest ik daar nou mee ?
Dit keer voelde ik de bui al hangen: één onderwerp, en dan ook nog eens over de beste politicus, en dat zou wel eens een hele brave politicus kunnen zijn.
Niet eentje die schokkende uitspraken doet onder het laten van welluidende winden.
Ik vroeg om uitvoerige informatie over beide slachtoffers... en ja hoor: 'rustig', 'duidelijk', 'kennis van feiten', 'gedreven','ambitieus'...
Wat moest ik daar nou mee ?
Gelukkig had de door de vakjury uitverkorene een interessante naam: Adger van Helden...
One down, one to go...
Voor de tweede, Matthijs van Tuijl, heb ik een tijdlang zitten spinzen op die toevallige samentrekking van Tijl en Uil in zijn naam, met een mogelijke grap over/met Tijl Uilenspiegel in het verschiet, maar... wie was die Tijl Uilenspiegel ook alweer ?
Ik moest het opzoeken en dat betekent meestal dat ik er van uit mag gaan dat meerdere lezers het ook niet gaan weten, dus... die nooduitgang viel af.
Ik moest het opzoeken en dat betekent meestal dat ik er van uit mag gaan dat meerdere lezers het ook niet gaan weten, dus... die nooduitgang viel af.
De beste oplossing die ik kon vinden was een Van Tuijl met het logo van zijn partij, de PvdA (met die grote rode roos), op z'n shirt, die van Kappie een fles shampoo krijgt met daar op: ROOS SHAMPOO.
Heel misschien een zesje waard, met de hakken over de sloot, met de rest van m'n leven de gedachte in m'n hoofd of ik niet beter/langer had moeten blijven zoeken...
Of zat er gewoon niet meer in ?
Of zat er gewoon niet meer in ?
Vlak voordat ik hem uitwerkte kreeg ik nog een mailtje van de redactie met de juryrapporten van beide winnaars. Die zouden bij de overhandiging voorgelezen gaan worden.
En laat daar bij het stuk over Van Tuijl nou twee soorten verband in genoemd worden !
En laat daar bij het stuk over Van Tuijl nou twee soorten verband in genoemd worden !
Gisteravond, tijdens de Nieuwjaarsreceptie in het gemeentehuis van Katwijk, werden de Politicussen van het jaar 2018 bekend gemaakt,
en kregen zij hun op maat gemaakte Kappies overhandigd.
en kregen zij hun op maat gemaakte Kappies overhandigd.
Ik wens je een mooi, nieuw jaar toe... en mocht je toevallig in de Katwijkse politiek zitten en schokkende uitspraken doen onder het laten van welluidende winden: doe je best !
Bert
____________________________________
Sneeuw
Vorig jaar rond deze tijd, nadat er ook toen sneeuw gevallen was, alleen veel en veel meer, maakte ik onder andere onderstaande foto:
Ik stuurde de foto naar de bewoonster van dat huis en onlangs kreeg ik de vraag of ik de foto ook in een hogere resolutie had, voor een kerstkaart.
Bij het doorzoeken van de verschillende mappen kwam ik onderstaande aquarel tegen die ik jaren geleden mocht maken voor de eigenaren van Hotel Noordzee, ook voor een kerstkaart:
Bij het doorzoeken van de verschillende mappen kwam ik onderstaande aquarel tegen die ik jaren geleden mocht maken voor de eigenaren van Hotel Noordzee, ook voor een kerstkaart:
In de hoop dat er, na die testronde van afgelopen weekend, ook dit jaar weer een mooi pak sneeuw mag vallen, wens ik je heerlijke feestdagen met degenen die je lief zijn, en hoop ik je in een kraakvers nieuw jaar weer lastig te mogen vallen met m'n Plaatjes !
Bert
PS. ik ben van 22 december t/m 6 januari gesloten.
____________________________________
____________________________________
Postcast
De Katwijksche Post vroeg me of ik een Kappie kon tekenen voor bij het nieuwe logo van hun nieuwe plan: De Katwijksche Postcast.
Ze stuurden me een plaatje van hoe zulks logo er uit zou kunnen gaan zien (de linker):
Ze stuurden me een plaatje van hoe zulks logo er uit zou kunnen gaan zien (de linker):
Nu wist ik wel dat ze me om een plaatje bij dat logo vroegen, maar jemig...
Eigenlijk hadden ze gewoon een podcast-icoontje boven op de K in het logo van De Katwijksche Post geplakt...
Om dat logo een beetje heler te houden, maakte ik die microfoon en koptelefoon vrijstaand en plakte die 90 graden gedraaid boven op het logo.
Beterder... vond ik in ieder geval... wat was de vraag ook alweer ?
Oh ja, dus maakte ik een krantlezende (voorstel van de redactie) Kappie in een stoel met een koptelefoon op z'n slapende hoofd:
Eigenlijk hadden ze gewoon een podcast-icoontje boven op de K in het logo van De Katwijksche Post geplakt...
Om dat logo een beetje heler te houden, maakte ik die microfoon en koptelefoon vrijstaand en plakte die 90 graden gedraaid boven op het logo.
Beterder... vond ik in ieder geval... wat was de vraag ook alweer ?
Oh ja, dus maakte ik een krantlezende (voorstel van de redactie) Kappie in een stoel met een koptelefoon op z'n slapende hoofd:
Dat laatste diende zich als vanzelf aan... zo'n stripfiguurtje gaat z'n eigen weg...
Dus besloot ik ook nog een tevreden Kappie te maken, die z'n podcast weet te waarderen en daarbij een lekker sjekkie draait...
Vorige week ging De Katwijksche Podcast de lucht in (als je dat zo nog kunt noemen) en is te beluisteren via 'allesoverkatwijk.nl'
Dus besloot ik ook nog een tevreden Kappie te maken, die z'n podcast weet te waarderen en daarbij een lekker sjekkie draait...
Vorige week ging De Katwijksche Podcast de lucht in (als je dat zo nog kunt noemen) en is te beluisteren via 'allesoverkatwijk.nl'
Het begin van aflevering 3 gaat over dit Plaatje van de Week, dus eigenlijk m'n eerste Praatje van de Week.
____________________________________
Muur
73 jaar geleden werd de muur, die door de Duitsers tussen Katwijk en haar zee gebouwd was, afgebroken.
Dat deden de Katwijkers op de eenvoudigste manier: je graaft een sleuf langs de muur, zaagt hem in stukken en laat die stukken in de sleuf vallen.
Dat deden de Katwijkers op de eenvoudigste manier: je graaft een sleuf langs de muur, zaagt hem in stukken en laat die stukken in de sleuf vallen.
73 jaar later mocht Kunstvereeniging Katwijk haar Duna Atelier op de Boulevard, tussen Katwijk en haar zee, zetten.
Zo'n beetje naast de plek waar die muur onder de grond of in het duin moest liggen.
Ik mocht er bovenstaande tekening van maken.
Niet lang daarna besloot een aantal bestuursleden van de vereeniging de schep ter hand te nemen en een paar proefgravingen te doen.
En jawel, ze vonden een stuk van de muur in het duin, pal naast hun gebouwtje, en vroegen mij de tekening aan te passen.
Met een stuk uitgegraven muur, een toegangspaadje en een paar informatieborden:
Zo'n beetje naast de plek waar die muur onder de grond of in het duin moest liggen.
Ik mocht er bovenstaande tekening van maken.
Niet lang daarna besloot een aantal bestuursleden van de vereeniging de schep ter hand te nemen en een paar proefgravingen te doen.
En jawel, ze vonden een stuk van de muur in het duin, pal naast hun gebouwtje, en vroegen mij de tekening aan te passen.
Met een stuk uitgegraven muur, een toegangspaadje en een paar informatieborden:
Onlangs werd de muur verder uitgegraven door leerlingen van de verschillende basisscholen in Katwijk.
Iedere week wordt een nieuwe klas in het Duna Atelier met film, foto's en verhalen geinformeerd over de tweede wereldoorlog en die muur.
Waarna iedere week opnieuw die nieuwe klas naar buiten gaat om de muur verder uit te graven:
Iedere week wordt een nieuwe klas in het Duna Atelier met film, foto's en verhalen geinformeerd over de tweede wereldoorlog en die muur.
Waarna iedere week opnieuw die nieuwe klas naar buiten gaat om de muur verder uit te graven:
Aanschouwelijker kun je onderwijs volgens mij niet maken...
____________________________________
Begroting 2019
Eigenlijk ben ik een groot deel van mijn werktijd bezig met 'overbruggen' ('verbinden' mag ook).
Aan de ene kant van de kloof heb je de deskundigen en aan de andere kant de gebruikers, zeg maar.
De eersten houden van uitvoerigheid en de laatsten houden van bondigheid.
Met tussen hen in die kloof.
En die mag ik graag overbruggen, en dan het liefst met zo min mogelijk woorden en zoveel mogelijk plaatjes.
Onder het motto 'een plaatje zegt meer dan duizend woorden'.
De eersten houden van uitvoerigheid en de laatsten houden van bondigheid.
Met tussen hen in die kloof.
En die mag ik graag overbruggen, en dan het liefst met zo min mogelijk woorden en zoveel mogelijk plaatjes.
Onder het motto 'een plaatje zegt meer dan duizend woorden'.
De gemeente Katwijk vroeg mij onlangs of ik hun Begroting 2019 kon illustreren.
Nu had ik geen idee wat die Begroting inhield en dat plaatste mij bij de meest onwetende gebruikers aan de ene kant van de kloof.
Na enig inlezen en na me te hebben laten informeren door deze en gene, stond ik uiteindelijk ook aan de kant van de deskundigen.
Met het ene been aan de ene kant, met het andere aan de overkant: een spagaat dus.
Nu had ik geen idee wat die Begroting inhield en dat plaatste mij bij de meest onwetende gebruikers aan de ene kant van de kloof.
Na enig inlezen en na me te hebben laten informeren door deze en gene, stond ik uiteindelijk ook aan de kant van de deskundigen.
Met het ene been aan de ene kant, met het andere aan de overkant: een spagaat dus.
Ik maakte een voorstel waarin ik op een dubbele pagina in de kranten uit wilde leggen dat die Begroting hetzelfde is als jouw en mijn huishoudboekje thuis: wat komt er volgend jaar aan geld binnen en hoeveel gaat er weer uit.
Kunnen we het tuinpaadje volgend jaar opnieuw laten bestraten, of niet...
Kunnen we de Boulevard volgend jaar opnieuw laten asfalteren, of niet...
Kunnen we het tuinpaadje volgend jaar opnieuw laten bestraten, of niet...
Kunnen we de Boulevard volgend jaar opnieuw laten asfalteren, of niet...
Met een wat uitgebreidere uitleg van Burgemeester en Wethouders, ieder met hun eigen column, verspreid over de krant:
Na het gebruikelijke bijschaven en schuren viel afgelopen donderdag De Katwijksche Post op m'n deurmat:
En nu maar hopen dat de gemiddelde lezer er, al dan niet even, naar kijkt en er wellicht iets van opsteekt.
'Zo, dat Rijk draagt een hoop bij' of 'zo, daar gaat een hoop geld heen, naar die zorg'...
En dat ik de deskundigen aan boord heb weten te houden toen ik zo ultrakort door die bocht ging...
'Zo, dat Rijk draagt een hoop bij' of 'zo, daar gaat een hoop geld heen, naar die zorg'...
En dat ik de deskundigen aan boord heb weten te houden toen ik zo ultrakort door die bocht ging...
____________________________________
En Plein Air 5
Aan het begin van de zomer schreef ik hoe ik m'n verfspullen het strand had opgesleept en aan het schilderen was gegaan.
Omdat het schilderijtje met de zee recht van voren de dag ervoor als een boterham met
pindakaas op de verkeerde kant in het zand gevallen was, besloot ik op een revanche.
Omdat de zee die week zo'n idioot groene kleur had, zette ik één kanttekening, ik heb het zelfs hardop gezegd, herinner ik me: 'vandaag geen groen !'
pindakaas op de verkeerde kant in het zand gevallen was, besloot ik op een revanche.
Omdat de zee die week zo'n idioot groene kleur had, zette ik één kanttekening, ik heb het zelfs hardop gezegd, herinner ik me: 'vandaag geen groen !'
Deze mag blijven.
Ik besloot er nog eentje te doen, ik was er nu toch, met de groene tube diep onder in de tas verstopt:
Hm....
Toen ik iets meer naar rechts keek, en ook nog wat verder, alsof ik met m'n ogen inzoomde, zag ik een jaren vijftig tafereel en schilderde ik de eerste mensen, besef ik nu:
____________________________________
Sneltekenen 2
Vorige week schreef ik over hoe ik aan het sneltekenen sloeg voor Jong Nederland Limburg: binnen tien minuten iemands portret tekenen.
In diezelfde week nodigde iemand mij uit voor een andere vorm van sneltekenen: binnen één dag een speech van plaatjes voorzien.
In diezelfde week nodigde iemand mij uit voor een andere vorm van sneltekenen: binnen één dag een speech van plaatjes voorzien.
Eigenlijk vroeg de opdrachtgever om 1 plaatje voor bij zijn toespraak.
Ik vertelde hem dat ik bang was voor het mistiming-effect dat ik ook regelmatig bij powerpointpresentaties tegenkom.
Dat iemand een plaatje van een stier op het scherm laat zien en vervolgens zegt: 'Ik liep van de week in een wei, en weet u wat ik daar tegenkwam ?!!'
Ja, dat weten wij, want we zitten al een minuut naar dat plaatje van die stier te kijken...
Ik vertelde hem dat ik bang was voor het mistiming-effect dat ik ook regelmatig bij powerpointpresentaties tegenkom.
Dat iemand een plaatje van een stier op het scherm laat zien en vervolgens zegt: 'Ik liep van de week in een wei, en weet u wat ik daar tegenkwam ?!!'
Ja, dat weten wij, want we zitten al een minuut naar dat plaatje van die stier te kijken...
Dus stelde ik voor om meerdere plaatjes te maken, die hij op het daarvoor geschikte moment tevoorschijn kon toveren:
En warempel... toen ik bovenstaande foto's van zijn presentatie opgestuurd kreeg, bleek hij de platen wel degelijk tijdens zijn toespraak een voor een opengevouwen te hebben !
Daar word ik, naast dat we de klus samen binnen 24 uur wisten te klaren, heel blij van !
____________________________________
Sneltekenen
Onlangs nodigde Jong Nederland Limburg, waar ik al zo'n honderd jaar voor mag werken, me uit voor hun 25 jarig Jubileum (ja, ik weet dat er wat spanning in die getallen zit, maar dat is net zoiets als met 'gevoelstemperatuur' en 'temperatuur').
En of ik zin had, om naast de diverse kraampjes die er waren, een kraampje 'sneltekenen' te doen.
Ik had het nooit eerder gedaan en besloot m'n eigen speelveld in te richten: velletje papier, dikke viltstift en 10 minuten max....
Een spannend spelletje, bovenal voor de persoon die getekend wordt, merkte ik.
Want ga daar maar eens zitten, tegenover een intensief naar je kijkende man die ook nog eens zegt dat je stil moet zitten en niet weg mag kijken...
Het was een kwestie van er op of er onder, raak of niet raak, en het ene hoofd leende zich daar beter voor dan het andere, werd me al gauw duidelijk.
Sommige hoofden riepen om overdrijving, waardoor een karikatuur op de loer lag, andere hoofden vroegen om een olieverfschilderij en uren poseren, zo genuanceerd waren de kenmerken.
Want ga daar maar eens zitten, tegenover een intensief naar je kijkende man die ook nog eens zegt dat je stil moet zitten en niet weg mag kijken...
Het was een kwestie van er op of er onder, raak of niet raak, en het ene hoofd leende zich daar beter voor dan het andere, werd me al gauw duidelijk.
Sommige hoofden riepen om overdrijving, waardoor een karikatuur op de loer lag, andere hoofden vroegen om een olieverfschilderij en uren poseren, zo genuanceerd waren de kenmerken.
Die mevrouw daar in het midden vroeg me hoe lang ik dat sneltekenen al deed.
'Een kwartiertje of zo', antwoordde ik.
'Een kwartiertje of zo', antwoordde ik.
____________________________________
Vrijwilliger van het jaar
Eerder dit jaar mocht ik voor het Welzijnskwartier een bord ontwerpen met 'De beste Vrijwilliger van Katwijk'.
Steek je je hoofd door dat bord en laat je daar een ander een foto van maken, dan ben jij op dat moment die beste Vrijwilliger.
Steek je je hoofd door dat bord en laat je daar een ander een foto van maken, dan ben jij op dat moment die beste Vrijwilliger.
Later volgden er tasjes met 'Ben jij het ontbrekende gezicht dat wij zoeken ?'
Nu hangt hetzelfde plaatje overal in Katwijk aan van die lantarenpaalborden, begeleid door 'Wie is jouw Vrijwilliger van het jaar ?'.
Kijkend naar het hergebruik van deze tekening overweeg ik om me aan te melden voor een of ander duurzaamheidslabel...
____________________________________
____________________________________
En Plein Air 4
Aan het begin van de zomer schreef ik hoe ik m'n verfspullen het strand had opgesleept en aan het schilderen was gegaan.
Na het schilderen een gigantische wolk op een miniem paneeltje, besloot ik ook een schilderijtje te maken van wat ik onderweg naar huis telkens zag:
Duin, helm, met in de verte de toren van de Oude Kerk en de vlaggen van hotel Noordzee.
Ik weet niet goed er van te denken, ik vond die wolk beter geloof ik, en vind deze wat zoet denk ik...
Ik weet niet goed er van te denken, ik vond die wolk beter geloof ik, en vind deze wat zoet denk ik...
Bij de waterlijn aangekomen knalde ik deze er uit:
Die mag blijven, ook al heeft ie van dat gekke groene water (wat er al die dagen echt was).
Mooi dun water, moor brandingetje, mooi strand, mooi silhouet van Noordwijk en
bovenal: mooie vage wolkjes met een mooi klein beetje roze er in...
Mooi dun water, moor brandingetje, mooi strand, mooi silhouet van Noordwijk en
bovenal: mooie vage wolkjes met een mooi klein beetje roze er in...
Ik besloot me hetzelf moeilijk te maken en maakte er ook nog eentje, nu recht van voren.
Zonder horizon, zonder perspectief, zonder mooie vergezichten en wolken.
Alleen maar zee, en een klein beetje zand....
Nou, op weg naar huis flikkerde die uit m'n handen en werd het meer zand dan zee:
Zonder horizon, zonder perspectief, zonder mooie vergezichten en wolken.
Alleen maar zee, en een klein beetje zand....
Nou, op weg naar huis flikkerde die uit m'n handen en werd het meer zand dan zee:
Maar daarvoor was ik er best heel blij mee, zo blij dat ik er nog eentje uit knalde:
Een vluggertje, maar met een puik wolkje boven dat idioot groene water !
wordt vervolgd...
____________________________________
En Plein Air 3
Aan het begin van de zomer schreef ik hoe ik m'n verfspullen het strand had opgesleept en aan het schilderen was gegaan.
Na een paar pogingen besloot ik wat minder 'glad' te schilderen, wat meer 'toets' noemden ze dat op de academie, als ik me dat goed herinner:
Oké, meer toets, maar ik weet het niet...
De volgende dag zag ik, toen ik bij de waterlijn aankwam, van dat weglopende water.
Droogvallend strand kun je het ook noemen, met minizwinnetjes en verderop mijn favoriet: dun water !
Die lucht vind ik wel gek, maar kan wat mij betreft door de beugel.
Die golven en dan vooral die ene omslaande vind ik helemaal prima.
Idem dito voor dat dunne water.
En dat zand... voldoende denk ik.
Hé, ik was op weg !
Droogvallend strand kun je het ook noemen, met minizwinnetjes en verderop mijn favoriet: dun water !
Die lucht vind ik wel gek, maar kan wat mij betreft door de beugel.
Die golven en dan vooral die ene omslaande vind ik helemaal prima.
Idem dito voor dat dunne water.
En dat zand... voldoende denk ik.
Hé, ik was op weg !
Maar het beste kwam toen ik me omdraaide: een wolk !
Gelukkig had ik nog een heel klein paneeltje bij me en ik kalkte hem er op:
Gelukkig had ik nog een heel klein paneeltje bij me en ik kalkte hem er op:
wordt vervolgd...
____________________________________
____________________________________
En Plein Air 2
Aan het begin van de zomer schreef ik hoe ik m'n verfspullen het strand had opgesleept en aan het schilderen was gegaan.
De eerste dag maakte ik deze:
Het weglopende water boeide me, maar kreeg ik niet echt onder de knie...
De verschilldende kleuren van het zand waren een ontdekking, maar kreeg ik ook niet onder de knie.
De lucht werd niet veel, en de zee... daar was een beginnetje...
Maar die ene tube blauw ging het hem niet doen, dus besloot ik er een paar blauwen bij te kopen voor de volgende dag:
De verschilldende kleuren van het zand waren een ontdekking, maar kreeg ik ook niet onder de knie.
De lucht werd niet veel, en de zee... daar was een beginnetje...
Maar die ene tube blauw ging het hem niet doen, dus besloot ik er een paar blauwen bij te kopen voor de volgende dag:
Ik begon met de lucht, het was een bewolkte ochtend, en tegen de tijd dat ik de zee onder handen nam, brak de zon door.
En laat het nou, in het heldere morgenlicht, een knalgroene zee blijken te zijn (die dus helemaal niet meer bij die bewolkte lucht past) !
Op het strand lagen allemaal schelpen en ik besloot ze te schilderen met een fijn penseeltje... doe ik dus nooit meer...
En laat het nou, in het heldere morgenlicht, een knalgroene zee blijken te zijn (die dus helemaal niet meer bij die bewolkte lucht past) !
Op het strand lagen allemaal schelpen en ik besloot ze te schilderen met een fijn penseeltje... doe ik dus nooit meer...
De dag er op maakte ik deze... en daar kreeg ik voor het eerst het gevoel dat ik iets te pakken had.
Het is een complexe situatie met dat weglopende water, en iedere paar minuten was het alweer anders, maar bij deze kreeg ik wat hoop...
Het is een complexe situatie met dat weglopende water, en iedere paar minuten was het alweer anders, maar bij deze kreeg ik wat hoop...
wordt vervolgd...
____________________________________
Website
Als je op m'n site komt, krijg je eerst een groot geel vlak met m'n logo en een te maken keuze tussen Nederlands en Engels.
Met een aanbevolen screensize van 1024 x 768 pixels...
Dat logo met dat Engeltje (een gravure en ik maak helemaal geen gravures...) is een lang verhaal.
Dat geel vond ik gewoon mooi en onderscheidend en die screensize is omdat veel schermen vroeger, ik spreek over twintig jaar terug of zo, nog heel klein waren...
Met een aanbevolen screensize van 1024 x 768 pixels...
Dat logo met dat Engeltje (een gravure en ik maak helemaal geen gravures...) is een lang verhaal.
Dat geel vond ik gewoon mooi en onderscheidend en die screensize is omdat veel schermen vroeger, ik spreek over twintig jaar terug of zo, nog heel klein waren...
Druk je op bijvoorbeeld Nederlands dan krijg je dit:
Links alle onderwerpen en rechts een groot, zwart en vooral leeg vlak.
Dat is omdat ik niet wilde dat je computer plaatjes gaat laden die je misschien helemaal niet wil zien.
En dat laden duurde vroeger, via een modem, want dit is 'opa vertelt', best wel heel lang met wat grotere plaatjes.
Daarom moet je eerst een keuze maken uit de onderwerpen in die gele kolom.
Dat is omdat ik niet wilde dat je computer plaatjes gaat laden die je misschien helemaal niet wil zien.
En dat laden duurde vroeger, via een modem, want dit is 'opa vertelt', best wel heel lang met wat grotere plaatjes.
Daarom moet je eerst een keuze maken uit de onderwerpen in die gele kolom.
Kies je bijvoorbeeld Kappie, dan krijg je dit:
Allemaal kleine thumbnails om je, opnieuw, eerst een keuze te laten maken voordat je de grotere,
zwaardere en tragere versie gaat laden:
zwaardere en tragere versie gaat laden:
En tot overmaat van ramp zijn de eerste acht onderwerpen in die kolom allemaal strips, die ik, op Kappie na, al heel lang niet meer maak.
Helemaal onderaan staan de onderwerpen die wel actueel zijn, zoals bijvoorbeeld Illustraties:
Helemaal onderaan staan de onderwerpen die wel actueel zijn, zoals bijvoorbeeld Illustraties:
Dat hele verhaal van hier boven zat me al heel lang dwars en ik durfde eigenlijk niet goed
meer naar mijn site te verwijzen als er gevraagd werd naar voorbeelden van m'n werk...
meer naar mijn site te verwijzen als er gevraagd werd naar voorbeelden van m'n werk...
De afgelopen zomer leek me een prima tijd om met hulp van m'n dochter daar eens wat aan te doen: www.bertvandermeij.nl
____________________________________
En Plein Air
Daar zit ie dan... 'en plein air' !
Heel even was dat 'en plein vrees', maar dat ging wonderwel snel over.
Toen was het 'm'n draai vinden' ... waar zet ik m'n ezeltje, waar m'n verfspullen, links of rechts, hoe hoog m'n doekje...
Heel even was dat 'en plein vrees', maar dat ging wonderwel snel over.
Toen was het 'm'n draai vinden' ... waar zet ik m'n ezeltje, waar m'n verfspullen, links of rechts, hoe hoog m'n doekje...
Maar het gekste was om iets te schilderen dat constant verandert...
Je schildert die blauwe stukken in de lucht, en als je dan even achteroverleunt, zie je dat die stukken blauw alweer ergens anders zijn of zelfs helemaal verdwenen.
Nog idioter was het licht, want door die wolken was er dan weer zonlicht en dan weer niet en had ik een lichtgelig/oker/bruin, en dan weer een donkerbruin/grijs/zwart zand te schilderen.
Om over de zee nog maar niet te spreken... ik heb nu ondertussen drie keer zitten schilderen en telkens moest ik aan het einde maken dat ik wegkwam omdat het water om m'n enkels dreigde te gaan spoelen...
Je schildert die blauwe stukken in de lucht, en als je dan even achteroverleunt, zie je dat die stukken blauw alweer ergens anders zijn of zelfs helemaal verdwenen.
Nog idioter was het licht, want door die wolken was er dan weer zonlicht en dan weer niet en had ik een lichtgelig/oker/bruin, en dan weer een donkerbruin/grijs/zwart zand te schilderen.
Om over de zee nog maar niet te spreken... ik heb nu ondertussen drie keer zitten schilderen en telkens moest ik aan het einde maken dat ik wegkwam omdat het water om m'n enkels dreigde te gaan spoelen...
Wordt vervolgd... denk ik...